Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Danny Fabry (1948)

Danny Fabry wordt vandaag 75. Hij kreeg zijn eerste platencontract eind jaren ’60 bij EMI maar zijn eerste vier singles braken geen potten. Pas toen Romain De Smet, die ook Cindy (Nelson) ontdekte, hem onder zijn hoede nam, bij het toenmalige label BASF, volgden de successen.

Vlaanderen weet dankzij Ben Crabbé al eindeloos dat zijn echte naam Robert Esseldeurs is. Minder bekend is dat de keuze voor zijn artiestennaam ‘Danny Fabry’ geïnspireerd was op ene Daniël Fabry, een vriend van zijn ouders die – eind jaren ’60 – net was overleden.

Bij Vlaamse Wonderjaren hoor je volgende 32 liedjes van Danny Fabry:

  • ‘k Heb mij in jou vergist – 1974
  • Alles gaar over – 1986
  • Als je eenzaam bent vannacht – 1985
  • Als je vanavond – 1981
  • Bij jou voel ik me nooit alleen – 1988
  • Dans nog eenmaal met mij – 1986
  • De telefoon huilt mee (& Silvy Melody) – 1990
  • Denk veel liever aan ons twee (he he he) – 1974
  • Doe het licht maar uit – 1979
  • Donkerrode haar – 1971
  • Donna Maria – 1981
  • Een zalig leven – 1972
  • Eleonora Valone – 1980
  • Het zijn allemaal maar praatjes (& Conny) – 1986
  • Ik ben alleen vannacht – 1981
  • Ik ben zo eenzaam zonder jou – 1977
  • Ik mis je – 1988
  • Ik voel me zo gelukkig – 1971
  • Ik Wou Dat Je Wou – 1975
  • Juanita – 1975
  • Kijk eens diep in mijn ogen – 1973
  • Kom aan de telefoon Angelina – 1972
  • Liefde en trouw – 1969
  • Madonna – 1984
  • Mamma mia – 1975
  • Oh Carol – 1976
  • Op een mooie warme nacht (segnorita) – 1976
  • Ribidiebie – 1979
  • Trouw (& Conny) – 1987
  • Vera Vera – 1970
  • Zaterdag – 1974
  • Zo is het leven (& Conny) – 1985

Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Eén keer heeft papa me meegenomen naar onder, in de mijn. Niet om te werken, dat wou hij absoluut niet. Maar ik moest zien wat hij allemaal voor ons deed. Voor mama, mijn zus, voor mij. In wat voor miserie hij moest werken. Zodat ik zou beseffen dat ik een stiel moest leren. Hij dacht dat je geen geld kon verdienen met muziek maken. Zijn broer Vincenzo was een halve beroepsmuzikant die ging spelen op communiefeesten, tijdens trouwpartijen, bij vormsels. Maar uiteindelijk kwam hij meer dronken zonder geld thuis dan iets anders. Zijn kindjes zijn regelmatig met honger moeten gaan slapen. En toch wilde ik muzikant worden. »Rocco Granata
Het Belang van Limburg - 26 oktober 2013