Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Jean Walter (1922-2014)

Ik heb altijd van mooie vrouwen gehouden. Ik zag ze allemaal graag, maar zij zagen mij ook graag.’ Het was Jean Walter (Sint-Niklaas, 11 februari 1922 – Kortrijk, 5 juni 2014) ten voeten uit.

In 1961 antwoordde Louis Neefs – nooit op zijn mond gevallen – in een interview op de vraag of er geen goede Vlaamse zangers zijn: ‘Neen. Of toch, Jean Walter, die is werkelijk zeer goed. Maar hij staat gans alleen.’

Vlaamse Wonderjaren draait van Jean Walter volgende 38 liedjes:

  • Als ’t klokje roept – 1951
  • Appassionata – 1952
  • Ben jij oprecht? – 1963
  • Carnavalito – 1955
  • Dank – 1953
  • Dat kan alleen – 1975
  • Dat vraag ik aan jou – 1975
  • De hemel was nog nooit zo blauw – 1955
  • De rots van Gibraltar – 1954
  • De scharenslijper – 1975
  • De tijd staat stil – 1954
  • Flamenco – 1952
  • Gapen en slapen – 1953
  • Heel lang, heel lang – 1951
  • Hier in mijn hart – 1952
  • Hou altijd van mij – 1968
  • Ik zie je voor het eerst vandaag – 1956
  • In de straten van Rome – 1955
  • In mijn vissersdorpje – 1963
  • Langs de groene weiden – 1958
  • Lievelingslied – 1952
  • Manon – 1954
  • Meneer Callaghan – 1953
  • Met je handen – 1959
  • Moulin Rouge – 1953
  • ’n Laatste whisky soda – 1975
  • O! Die vrouwtjes – 1953
  • Op de purp’re hei – 1975
  • Piccolissima serenata – 1958
  • Schrijf me vlug (& Cornoby Group) – 1973
  • Straatdeuntje – 1957
  • Te veel tequila – 1960
  • Tulpen uit Amsterdam – 1954
  • Twee blauwe kinderogen – 1956
  • Vagabondenlied – 1953
  • Venetië – 1956
  • Wolgastrand – 1959
  • Wondermooi – 1953

Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Net zoals mijn vier kinderen hadden ook mijn ouders geen bijzondere muzikale interesse. Integendeel. Mensen bij ons in de straat hadden een gitaar en ik kon daar niet afblijven. Na veel zeuren kreeg ik er een van mijn ouders. Maar muzikant worden? Niks van! Ik moest studeren, de toekomst verzekeren. Ik heb met veel moeite het college doorsparteld. Ik was elk jaar de laatste van de klas. Liever ontsnapte ik via het keukendak, sprong op de fiets en ging optreden voor een jeugdvereniging in Sint-Lambrechts-Herk. 's Avonds kreeg ik thuis kletsen omdat ik ging zingen. »Miel Cools
Het Belang van Limburg, 9 februari 2013