Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Nelly Byl (1919-2011)

25 maart is de geboortedag van Nelly Byl (1919 – 2011), een van onze belangrijkste Vlaamse liedjestekstschrijvers ooit. Met het repertoire dat Nelly bijeen pende kun je tientallen uren vullen.

Alleen al voor Will Tura schreef ze bij benadering vierhonderd liedjesteksten, maar het aantal artiesten dat haar teksten gebruikte, van de vroege jaren ’50 tot diep in de jaren ’90, bedraagt meer dan honderd.

Eigenlijk brengt Vlaamse Wonderjaren dagelijks een hommage aan Nelly, want per 24 uur hoor je gemiddeld wel dertig of meer liedjes waarvan zij de tekst schreef.

Nelly Byl schreef meer dan 2.000 – veelal Vlaamse – liedjesteksten. Liedjesteksten die ze voor Will Tura waren onder meer Draai 797204, El Bandido, Heimwee Naar Huis, Arme Joe, M’n Airhostess, Vergeet Barbara en De Noorderwind.

Ook de liedjesteksten van Marva uit de jaren ’70 waren voor het grootste deel door Nelly geschreven. Voor Jimmy Frey schreef ze ‘Zo Mooi, Zo Blond en Zo Alleen’ en voor Paul Severs ‘Geen Wonder dat ik Ween’.

De vlot meertalige Byl kende ook succes in het buitenland: zo konden de Gibson Brothers met Que sera mi vida een internationale hit scoren. Nelly Byl, die in Ukkel woonde, overleed daar woensdag 30 november 2011 in het Edith-Cavellziekenhuis. Ze werd 92.


Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Een zanger die samen met mij aan een carrière timmerde, was Ron Davis. Een concurrent voor Will Tura, werd toen gezegd. Ron was een héle knappe gast: lang, donkerblond, mooie witte tanden, vrolijk en levenslustig. Hij was bijzonder lief en had veel succes bij de meisjes. Geen wonder dat ik stapelverliefd op hem werd, en tot mijn verbazing viel hij ook voor mij. Ik leerde hem kennen tijdens een tournee in West-Vlaanderen, de vlam sloeg direct in de pan. Mijn moeder stond weer klaar met kritiek maar ik luisterde niet en tenslotte kon ze niet klagen, ik woonde nog altijd braaf thuis. Zes maanden zijn Ron en ik samen opgetrokken en al zijn we nooit met mekaar naar bed geweest, ik was in de zevende hemel. Waarom het een platonische relatie bleef, weet ik niet, ik maakte me geen zorgen want ik had zelf nog maar weinig ervaring en ik was vreselijk onzeker. Ik voelde me immers te dik, en Ron was zo knap. »Jacky Lafon
Het Laatste Nieuws - 20 augustus 2002