Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Jean Walter (1922-2014)

Ik heb altijd van mooie vrouwen gehouden. Ik zag ze allemaal graag, maar zij zagen mij ook graag.’ Het was Jean Walter (Sint-Niklaas, 11 februari 1922 – Kortrijk, 5 juni 2014) ten voeten uit.

In 1961 antwoordde Louis Neefs – nooit op zijn mond gevallen – in een interview op de vraag of er geen goede Vlaamse zangers zijn: ‘Neen. Of toch, Jean Walter, die is werkelijk zeer goed. Maar hij staat gans alleen.’

Vlaamse Wonderjaren draait van Jean Walter volgende 38 liedjes:

  • Als ’t klokje roept – 1951
  • Appassionata – 1952
  • Ben jij oprecht? – 1963
  • Carnavalito – 1955
  • Dank – 1953
  • Dat kan alleen – 1975
  • Dat vraag ik aan jou – 1975
  • De hemel was nog nooit zo blauw – 1955
  • De rots van Gibraltar – 1954
  • De scharenslijper – 1975
  • De tijd staat stil – 1954
  • Flamenco – 1952
  • Gapen en slapen – 1953
  • Heel lang, heel lang – 1951
  • Hier in mijn hart – 1952
  • Hou altijd van mij – 1968
  • Ik zie je voor het eerst vandaag – 1956
  • In de straten van Rome – 1955
  • In mijn vissersdorpje – 1963
  • Langs de groene weiden – 1958
  • Lievelingslied – 1952
  • Manon – 1954
  • Meneer Callaghan – 1953
  • Met je handen – 1959
  • Moulin Rouge – 1953
  • ’n Laatste whisky soda – 1975
  • O! Die vrouwtjes – 1953
  • Op de purp’re hei – 1975
  • Piccolissima serenata – 1958
  • Schrijf me vlug (& Cornoby Group) – 1973
  • Straatdeuntje – 1957
  • Te veel tequila – 1960
  • Tulpen uit Amsterdam – 1954
  • Twee blauwe kinderogen – 1956
  • Vagabondenlied – 1953
  • Venetië – 1956
  • Wolgastrand – 1959
  • Wondermooi – 1953

Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Tot mijn veertigste was ik een beetje met gewichten in de weer en pompte ik af en toe wat. Maar op de dag van mijn veertigste verjaardag ben ik beginnen joggen. Mijn vrouw en ik waren ik Frankrijk op vakantie, samen met een bevriend paar. 'Will, wat doe jij eigenlijk voor je conditie?' vroeg mijn vriend. 'Je moet joggen, dat is het beste'. Ik trok naar de plaatselijke sportwinkel, kocht een loopuitrusting en ben samen met mijn vriend gaan joggen. En nu, achttien jaar later, ga ik nog haast elke dag joggen. De conditie is opperbest. Bijna had ik dit jaar deelgenomen aan de marathon van New York. Ik was er klaar voor. Maar een deel van de pers was getipt. Ik vreesde dat zij mee zou afreizen naar New York. Terwijl ik de marathon incognito wilde lopen. Daarom ben ik niet gegaan. »Will Tura
Het Nieuwsblad - 24 oktober 1998