Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Ron Davis (1946-1971)

Het is vandaag de geboortedag van de betreurde Ron Davis (23 november 1946 – 22 januari 1971), geboren als Ronny Davis in het West-Vlaamse Oudenburg. Ron was een zeer getalenteerd muziekleraar van opleiding die ook heel jong met een eigen orkest (Het Ron Davis Sextet) begon en vanaf het midden van de jaren ’60 langzaam bekendheid verwierf via muziekwedstrijden.

Canzonissima 1970-1971, waaraan hij zou deelnemen met de liedjes ‘Katialinda‘ en ‘Mona Lisa‘, beloofde zijn grote kans te worden door te breken, maar amper drie weken na de start van de wedstrijd, op 21 oktober 1970, kreeg Ron een zwaar verkeersongeval. In Oostende ging zijn wagen aan het slippen, waarbij hij een zware schedelbreuk opliep. Hij leefde nog drie maand in coma, maar ontwaakte niet meer en overleed op 22 januari 1971. Op de begrafenis droeg zijn Davis Sextet de kist.

Kort voor zijn ongeluk had Ron voor Decca het liedje ‘Mijn Leven‘ opgenomen, een vertaling van ‘My Way’. Decca bracht na zijn dood als eerbetoon de elpee ‘Ron Davis’ uit. Ook het verkeer bepaalde mee haar (zwarte) deel van de Vlaamse muziekgeschiedenis, denk maar aan Louis Neefs, Claire en Danyel Dirk.

Bij Vlaamse Wonderjaren hoor je volgende liedjes van Ron Davis

  • Als Ik Oud Zal Zijn – 1970
  • Dai Dai Dai – 1969
  • De laatste dag – 1968
  • Die grote liefde – 1968
  • Fata Morgana – 1970
  • Hier Marie, Hop Marie – 1968
  • Ik zou gelukkig zijn – 1967
  • Katialinda – 1970
  • Lied van ons hart (& Connie Neefs) – 1970
  • Maat Voor Niets – 1970
  • Maria – 1970
  • Mijn Leven – 1970
  • Nu je gaat – 1969
  • Shamrock – 1971

Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« In 1976 reisde ik naar de Verenigde Staten. Ik wilde zien wat er in de wereld te koop was. Eerst naar Los Angeles, en zo naar Las Vegas. Daar werd ik geïntroduceerd door een Franstalige Brusselaar. Hij kon me laten optreden in Caesar's Palace. Ik heb er nog met Liberace gedineerd, tussen twee shows in. Mijn contactpersoon zei: 'Zeg Luc, jij kunt toch een liedje zingen?' Natuurlijk - ik had kleinkunst gestudeerd aan Studio Herman Teirlinck. Hij nam me mee naar de pianist, en in de lounge zong ik De banaantjes van Tony Corsari, in vier talen. Als je indruk wilt maken op een Amerikaan moet je laten zien dat je in andere talen kunt zingen dan het Engels. Ik kreeg ter plaatse een contract van 5000 dollar per maand, om elke avond de pianobar van Caesar's Palace te animeren. Maar het ging niet door. Het avontuur was te groot. Ik wilde vooral kijken hoe ze daar tv maakten. »Luc Appermont
Knack, 15 augustus 2012