Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Hugo Raspoet (1940-2018)

Het is vandaag de geboortedag van Hugo Raspoet (2 november 1940 – 3 oktober 2018). Hij behoorde al in de zeer vroege jaren ’60 tot de pioniers van de Vlaamse kleinkunst, samen met KoR Van Der Goten en Miel Cools.

Hoewel uit zijn scherpe pen vooral protestsongs vloeiden – waaronder het door de BRT verbannen ‘Evviva Il Papa’ – was het toch vooral het gevoelige liefdesliedje ‘Helena’, uit zijn elpee ‘Raspoet’ (1970) dat hem in Vlaanderen eeuwige roem zou opleveren. Deze elpee, die hij maakte met Guido Van Hellemont en Wim Bulens (alias Lamp en Lazerus), geldt nog steeds als een van de hoogtepunten van de Vlaamse kleinkunst.

Raspoet hing in 1973 de zangmicro aan de wilgen, maar zijn naam zou nog tientallen jaren opduiken op de BRT als vertaler/ondertitelaar. Deze video werd pas in 1987 opgenomen

Hugo Raspoet maakte ook nog andere liedjes dan Helena, zoals deze parel. Leuk ook het interview met Zaki dat er op volgt: ‘Voor mij zijn er alleen maar liedjes. Als Will Tura een goeie melodie maakt, dan is dat voor mij evenveel waard dan als Jan De Wilde een goeie tekst schrijft’

Bij Vlaamse Wonderjaren hoor je volgende liedjes van Hugo Raspoet:

  • Anne-Marieke
  • Dag Lief
  • De Landloper
  • De Lijkenstoet
  • De Zon
  • Ecco Homo
  • Eens Komt De Dag
  • Eviva Il Papa
  • Franse Ratten
  • Heer Olof
  • Helena
  • Hoe Durven Ze
  • Ik Liep Een Eindje Om
  • Jan Publiek
  • Jantje Zag Eens
  • Korenbloem
  • Kwezelken
  • Marleentje
  • Mijn Koningskind
  • Een Nieuwe Lente Een Nieuw Geluid
  • Oost, West
  • Schaduw
  • Sneeuwit Vogeltje
  • Spuitje Op, Laat Je Rijden
  • Verstoppertje
  • Zoals Ik Eenmaal Beminde

Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Eén keer heeft papa me meegenomen naar onder, in de mijn. Niet om te werken, dat wou hij absoluut niet. Maar ik moest zien wat hij allemaal voor ons deed. Voor mama, mijn zus, voor mij. In wat voor miserie hij moest werken. Zodat ik zou beseffen dat ik een stiel moest leren. Hij dacht dat je geen geld kon verdienen met muziek maken. Zijn broer Vincenzo was een halve beroepsmuzikant die ging spelen op communiefeesten, tijdens trouwpartijen, bij vormsels. Maar uiteindelijk kwam hij meer dronken zonder geld thuis dan iets anders. Zijn kindjes zijn regelmatig met honger moeten gaan slapen. En toch wilde ik muzikant worden. »Rocco Granata
Het Belang van Limburg - 26 oktober 2013