Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Jenny Verdonck (1928-2013)

Het is vandaag de geboortedag van de jaren ’50-zangeres Jenny Verdonck, afkomstig uit het Kempische dorpje Bevel (Nijlen) en geboren als Joanna Sophia Verdonck op 13 november 1928.

Ze volgde een klassieke zangopleiding, maar maakte naam als zangeres van Vlaamse amusementsmuziek. Tussen 1952 en 1957, het tijdperk van de 78-toeren, nam ze een dertigtal Vlaamse liedjes op onder de hoede van Leon Lambrechts. Haar grootste hit was ‘Zonder Jou’ in 1957.

Uiteindelijk koos ze vanaf 1962 voor haar gezin en zong ze enkel nog sporadisch voor ziekenzorg en bejaarden. Haar gezinsgeluk was helaas broos, want haar echtgenoot Louis Wittevronghel overleed op 4 januari 1966, op amper 37-jarige leeftijd en Jenny bleef achter met één dochter. In 2003 werd in de reeks Silver Star een compilatie uitgebracht met 18 (vergeten) liedjes van Jenny Verdonck. Ze overleed op 7 juni 2013.

Bij Vlaamse Wonderjaren hoor je volgende liedjes van Jenny Verdonck:

  • Als ’s avonds – 1953
  • Als je wist
  • Dagen en jaren – 1957
  • De laatste woorden – 1956
  • De mooiste dagen – 1956
  • Gelukkige Verjaardag – 1955 (& Carlo Deman)
  • Hoe meer hoe liever – 1953
  • Ik blijf je trouw – 1954
  • Ik blijf van je houden – 1956
  • Ik weet
  • In een laantje – 1955
  • Kom aan m’n zijde
  • Mag ik een abonnement… op je mondje? – 1954
  • Op jou – 1956
  • Pic-nic – 1955
  • Schoon was die nacht – 1957
  • Souvenir d’amore
  • Sprookjes – 1955
  • Waarom Toch Wil Je Niet Meer Van Me Houden – 1955
  • Wanneer – 1954
  • Want je ogen – 1957
  • Was het maar waar – 1953
  • Was ik maar achttien – 1954
  • Wat is er gaande – 1958 (& Carlo Deman)
  • Zambomba – 1957
  • Zonder afscheid – 1958
  • Zonder Jou – 1957

Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Ik zie bij elk optreden hoe groot de behoefte is aan aangepaste ontspanning voor senioren. Als ik met mijn microfoon de zaal in ga, kussen de mensen soms mijn hand. 'Lize, je hebt ons een uurtje gelukkig gemaakt', zeggen ze dan. Het doet me beseffen dat wij, de derde leeftijd, totaal op onszelf zijn aangewezen. De media hebben geen enkele belangstelling voor seniorenartiesten of hun publiek. VTM antwoordt niet op mijn brieven, en de VRT zegt dat wij niet binnen hun brede doelgroep passen. Er zit voor ons maar een ding op: naar de Duitse, Franse of Nederlandse televisie kijken, waar ze hun seniorenartiesten nog respecteren en ze zelfs huldigen. Vroeger kregen we nog subsidies van de Vlaamse Gemeenschap, maar die zijn nu ook afgeschaft. Dat getuigt toch van een groot gebrek aan respect! Wij hebben vroeger toch meegewerkt aan de vooruitgang!' »Lize Marke
De Standaard - 12 april 2003