Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Johnny White (1946-2014)

Johnny White, geboren als Johnny Laurent Wittevrouw (Kaggevinne, 13 juni 1946 – Aalst, 13 januari 2014), kende zijn hoogdagen tussen 1970 en 1975.

Voor hij dankzij Canzonissima in 1971 doorbrak met ‘Verloren hart, verloren droom’, had hij vanaf 1963 al een 20-tal singles opgenomen in het Nederlands, Frans en Duits. Na zijn gouden jaren volgden vele ups en downs, het verhaal van vele Vlaamse artiesten. Hij was ook jarenlang actief in het nachtelijke horecaleven. Johnny nam een 60-tal singles en vijftien albums op. Hij overleed onverwacht aan een hartaanval. Een operatie kon niet meer helpen.

Bij Vlaamse Wonderjaren hoor je volgende 30 liedjes van Johnny White:

  • Alle wegen leiden naar Rome – 1971
  • Als een dwaas – 1973
  • Als ik nou eens rijk was – 1968
  • Als mijn liefde – 1967
  • De allermooiste dag – 1971
  • De lente der liefde – 1971
  • Deze dag – 1972
  • Duizenden nachten – 1972
  • Goodbye of tot weerziens – 1972
  • Heel mijn leven – 1968
  • Hey hey meisje – 1967
  • Hou je nog van mij? – 1975
  • Ik droom van jou – 1965
  • Ik denk aan jou – 1978
  • Ik kijk maar alleen naar jou – 1966
  • Ik wacht op jou – 1971
  • Ik zie een traan – 1973
  • Je maakt me stapelgek – 1971
  • Kom terug – 1973
  • Marie-Anne – 1971
  • Morgen is morgen – 1971
  • Musica simple – 1965
  • Op dat kamertje – 1981
  • Pimpinella – 1965
  • Please Mister Love – 1970
  • Te Mooi Om Waar Te Zijn – 1971
  • Verloren hart, verloren droom – 1971
  • Veroordeel me niet – 1966
  • Waar je ook mag gaan – 1965
  • Wanneer je verliefd bent – 1972

Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Ik ben opgegroeid in Heist, maar tot mijn twaalfde was dat een drama. Mijn vader, die maître d'hôtel was in Knokke, had een minnares en liep ermee te flaneren langs de zeedijk. Dat kwam ook mijn moeder ter ore. Op mijn twaalfde is hij door de politie uit huis gezet. Daarna zijn we verhuisd naar de Dweerstraat, een zijstraatje van de Hoogstraat in Brugge. Ik wilde zanger worden, maar mocht niet van thuis. Op mijn 25ste ben ik dan naar Frankrijk getrokken, waar ik in de voetsporen van Gilbert Bécaud wilde treden. Ik heb hem in Olympia in Parijs wel 23 keer zien optreden. Ik heb gestolen met mijn ogen. »Jimmy Frey
Het Laatste Nieuws - 26 september 2013