Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Serge (1943-2014) en Rita (1956-1998)

Serge van Oppens werd geboren op 17 juni 1943 in het Engelse Kingston, waar zijn (Antwerpse) ouders verbleven tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij nam zijn eerste singles op als Serge, onder de hoede van Camiel Saey van Candle Records. Onder de vleugels van Tim Visterin kreeg Serge de artiestennaam Tony Condor, maar enkele jaren later werd het alweer gewoon Serge.

De smartlappen uit de beginjaren maakten geleidelijk ook plaats voor liedjes in het Antwerps dialect, maar de echte doorbraak in dat genre volgde pas in de late jaren ’80 toen hij een muzikaal duo ging vormen met Rita Snoeckx (geboren op 12 december 1956). De elpee ‘Da zedde gij nie zeker’ uit 1987 kreeg slechts langzaam erkenning, maar liedjes als « ’t Statiekwartier » en « De Vogelmarkt » groeiden uit tot Antwerpse klassiekers.

Rita overleed op 18 augustus 1998 aan de gevolgen van een hersenbloeding. Serge overleed aan een slepende ziekte op 6 oktober 2014

Bij Vlaamse Wonderjaren hoor je volgende 23 liedjes van Serge (& Rita):

  • Darling – 1967
  • Da zedde gij nie zeker – 1982
  • De Ferre – 1985
  • Den ouwe zeeman (als Tony Condor) – 1974
  • Depressief – 1982
  • De Vogelmarkt (& Rita) – 1987
  • Door het leven gaan – 1967
  • Helena (als Tony Condor) – 1973
  • Het oude waterwiel – 1967
  • Het plaatje voor verliefden (& Roestvrij) – 1969
  • Is er iemand bove (Hoereleed)(& Rita) – 1987
  • Kom dicht bij mij – 1969
  • Kon het toch maar zoals vroeger zijn (als Tony Condor) – 1972
  • La Muchacha (& Roestvrij) – 1969
  • Matrozen zijn gelijk (als Tony Condor) – 1974
  • Mosterd, pikkels, peper, zout – 1969
  • Rosita (als Tony Condor) – 1973
  • Santa Madona – 1967
  • Tranen op je bleke wangen (& Roestvrij) – 1969
  • ’t Statiekwartier (& Rita) – 1987
  • Uit en gedaan – 1969
  • Vakantiemeisje (als Tony Condor) – 1972
  • Vlei je dicht tegen mij – 1970

Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Ik heb tien jaar de taverne 't Seyenhof gehad. Op de hoogdagen stelde ik - zwart en wit samengeteld - zeventien man aan het werk. Ik heb die jaren keihard gewerkt. Ik trad op in mijn eigen zaak en daarnaast ging ik nog op tournee. En toch failliet gegaan. In 1992. Ik was 47 jaar oud en stond uitgeschud op straat. Geen frank had ik nog. Ik kon helemaal opnieuw beginnen. »Joe Harris
Het Volk - 7 oktober 2002