Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Yvonne Henneco (1929-2019)

De Antwerpse revue-artieste Yvonne Henneco (17 januari 1929 – 13 april 2019) was naast Jetty Gitari en La Esterella een van de productiefste Vlaamse diva’s van de jaren ’50, in de volle succesperiode van de 78-toerenplaten. Ze zong meestal voor het Metropolis Amusements Ensemble van Marcel Hellemans, waar ze in 1953 Enny Denita opvolgde. Voor datzelfde orkest nam ze de daaropvolgende jaren ook een vijftiental duetten op met Jan Verbraeken.

Ze was in 1953 de allereerste zangeres op de Vlaamse televisie, toen nog de NIR. Daar zong ze ‘O Lieve-Vrouwetoren’, dat later het grootste succes werd van La Esterella.

Yvonne Henneco (1956)

Yvonne overleefde ook de (op 1 januari 2013) overleden Amerikaanse country-legende Patti Page van wie ze in 1953 het aandoenlijke liedje ‘(How much is) that doggie in the window’ in het Nederlands bracht.

Eind jaren ’50 leerde ze in Amsterdam de Nederlandse entertainer en presentator Henk Van Montfoort (1931-2002) kennen, met wie ze trouwde. Daardoor werd Henk een halve Belg en ook een van onze populairste variétéartiesten tot diep in de jaren ’80. Later scheidde ze van hem en begon ze met haar nieuwe levenspartner een restaurant-tearoom op de zeedijk van Duinbergen.

Bij Vlaamse Wonderjaren hoor je volgende liedjes van Yvonne Henneco:

  • Bloemen voor je moeder – 1957
  • Fiesta d’amore – 1958
  • Gejaagd door de wind – 1955
  • Hoeveel kost dat leuke hondje – 1953
  • Judas – 1955
  • Leen me nog een kusje – 1953
  • Meer en meer – 1953
  • Moeder – 1958
  • Op Jamaica – 1953
  • Postiljon – 1955
  • Soldaatje er is een briefje voor jou – 1955
  • Speel nog eenmaal voor mij Habanero – 1958

Duetten met Jan Verbraeken:

  • De Schoenmaker – 1955
  • Laat ons liefste samen varen – 1957
  • Oh Heideroosje – 1954
  • Salamanderwals – 1959
  • Volkspotporrie – 1955
Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Ik heb destijds gezegd tegen Miel Cools dat hij Boer Bavo moest opnemen. Hij wou af van 'goede' teksten, wilde populaire nummers gaan zingen. Maar ik heb hem tegengehouden. Toch straf, hé. De 'vreemdeling' die geen woord Nederlands sprak toen hij hier arriveerde, werd een van de voortrekkers van de Vlaamse kleinkunst. Ik weet niet waarom taal me altijd zo aangetrokken heeft. Ik had ook graag universiteit gedaan, etymologie gestudeerd. Maar goed dat het niet gelukt is, zegt mijn vrouw altijd, ge had nooit een frank verdiend. »Rocco Granata
Het Belang van Limburg - 26 oktober 2013