Vlaamse Wonderjaren

Dit speelt nu bij Vlaamse Wonderjaren:

Waarom Johnny White nooit zijn gouden plaat kreeg

Het is vandaag tien jaar geleden dat Johnny White (1946-2014) overleed aan een hartaanval. Voor zijn grootste hit, “Verloren hart, verloren droom” (1971), kreeg hij nooit een gouden plaat, ook al werden er destijds 115.000 exemplaren van verkocht.

Platenfirma Decca wilde daar vooral niet te veel de aandacht op vestigen, want ze werden toen al nauwlettend in de gaten gehouden door de belastingdiensten. Decca genoot in die dagen een financieel bedenkelijke reputatie en zou enkele jaren later spectaculair over de kop gaan.

Anderzijds liet Decca het in die jaren wel breed hangen, want Johnny mocht met de beste orkesten opnemen in studio’s in Parijs en Londen.


Je zou ook interesse kunnen hebben in...

« Eddy Wally was een perfectionist, niet alleen in zijn muziek, maar ook wat kledij en zijn uiterlijk betrof. Nooit zag ik hem kwaad. Waar hij ook kwam, wist hij de mensen te boeien en was er ambiance en plezier. Zo traden we eens op voor verschillende motorbendes. Allemaal ruige kerels die bij het eerste liedje weinig of geen aandacht schonken. Eddy begaf zich plots onder hen, als orkest hielden we ons hart vast. Hij vroeg een voor een aan die mannen wat ze wilden horen en negeerde volledig onze playlist, maar in een mum van tijd wist hij ze zo naar zijn hand te zetten en werd het een fantastisch optreden. Dat was gewoon Eddy. Zijn grote wens was dat de mensen zich amuseerden. Hij was voor sommigen, vooral degenen die hem niet kenden, misschien wat naïef, maar hij was een echte artiest en zijn liedjes zullen de tand des tijds overleven. »Dirk Declercq
Krant van West-Vlaanderen – 19 februari 2016